Με πάθος για την Αλήθεια και την Ελευθερία
ΥΨΙΣΤΟΝ ΕΠΕΚΕΙΝΑ ΠΑΣΗΣ ΟΥΣΙΑΣ.
Πλήθος οργασμοί μυαλό-τυρί.
Αμφιταλάντευση μεταξύ του κενού,εκμηδένιση της ύπαρξης.
Η παρατηρητικότητα της αμάθειας,το βλέμμα της περιέργειας,η μορφή και μομφή της άγνοιας της ημιμάθειας.
Η φαυλότητα της μεγαλομανίας,η αστειότητα της αρχομανίας,η προδοσία της σπουδαιοφάνειας.
Σπινθηροβόλο,ευθύβολο πάθος λογισμός βραδύς,βραδυφλεγής,βραδύκαυστος.
Ποίηση γεμάτη λέξεις και λέξεις γεμάτες Ποίηση.
Σπαράγματα σοφίας,ρανίδες αίματος.
Επίπονη ησυχία και εύπεπτη θορύβηση όσο και εγγενής θόρυβος.
Γραμμική πορεία φαύλου κύκλου η ζωή.
Εξατομίκευση της τυπικότητας και τυπολατρία της μετριότητας.
Παρεμβατισμός του μιθριδατισμού και εκλέπτυνση της εκτράχυνσης.
Πυκνογραμμένοι έρωτες αστέργιωτοι,απατηλές ελπίδες της στιγμής.
Ζωή κορακιού και λύκου,βλέμμα σκύλου και λαγού,πρόσωπο γουρουνιού και φιδιού.
Η αφάνεια της θεοφάνειας και η προφάνεια της (αυτο)προβολής.
Έγνοια ν'αμφιβάλλης,μέριμνα ν'αμφισβητής.
Αμφιβάλλω για εκείνα που έχεις αλλά δεν κάνω καθόλου το ίδιο για εκείνα που είσαι.
Αν δεν προτρέξεις,δεν προφτάνεις και,αν δεν προνοήσεις,δεν είσαι αλλά μόνον έχεις για να έχεις και να λες ότι έχεις.
Από τότε που ανακάλυψα τον κόσμο,ξέχασα ολότελα τον εαυτό μου.Από τότε που γνώρισα τον εαυτό μου,αδιαφόρησα πλήρως για τον κόσμο.
Πολυμορφία χαρακτήρων επιφάνειας,δυστυχία ζωής ύλης.
Πολλαπλότητα συναγελασμών,κενότητα βίου.
Αντιστροφές
Πάθος για ζωή και ζωή του πάθους.
Κέντρο της ζωής και ζωή του κέντρου.
Η νευρικότητα της φλυαρίας και η φλυαρία της νευρικότητας.
Η μωρότητα της διασημότητας και η διασημότητα της μωρότητας.
Τα κριτήρια της απώλειας και η απώλεια των κριτηρίων.
Η εικόνα του σύμπαντος και το σύμπαν της εικόνας.
Η ζωή της εξέλιξης και η εξέλιξη της ζωής.
Εργάζομαι για να ζω και ζω για να εργάζομαι.
Η τέχνη της φύσης και η φύση της τέχνης.
Η εκλα'ί'κευση της παρεπιστήμης και η παρεπιστήμη της εκλα'ί'κευσης.
Η υποκρισία της ανοησίας και η ανοησία της υποκρισίας.
Η εκκεντρικότητα της ανοησίας και η ανοησία της εκκεντρικότητας.
Η σοφία των κριτηρίων και τα κριτήρια της σοφίας.
Η εγκυρότητα της εφαρμοσιμότητας και η εφαρμοσιμότητα της εγκυρότητας.
Ο αντίλογος του αντιπραγματισμού και ο αντιπραγματισμός του αντιλόγου.
Το νόημα της εμπειρίας και η εμπειρία του νοήματος.
Περί βλακός ο λόγος
Ο βλάκας,όταν δε μπορεί να αποδείξει την ταυτότητά του,κάνει το χαζό,πιστεύοντας πως είναι έξυπνος και κάνει το καλό.
Η ετοιμολογία του βλάκα βρίσκεται αποκλειστικά στο γνωστικό,επιστημονικό του αντικείμενο.
Ο βλάκας,προκειμένου να βρει κάτι να πει,προβάλλει επιτακτικά την ανεπάρκειά του στον άλλο.
Ευτυχία για το βλάκα είναι η απόδοση ευθυνών σε όλους τους άλλους εκτός του εαυτού του.
Ο βλάκας δεν έχει φρένο στην απερισκεψία του.Θα κάνει τα πάντα προκειμένου να κατοχυρώσει από κάθε άποψη την αξία του και τη βασική του θέση πως είναι ο εξυπνότερος του κόσμου.
Κύρια πηγή του βλάκα είναι η βεβαιότητα και αυτασφάλισή του πως είναι η αυθεντία επί παντός επιστητού,κλάδου και τομέα.
Ο βλάκας,από τρομακτική ανεπάρκεια και στέρηση,προσπαθεί να φτιάξει τη ζωή του.Διαβάζει εφημερίδα,αγωνιά για το αύριό του,αθλείται συχνά,εργάζεται ακαταπόνητα και σκληρά,δικαιώνοντας και ικανοποιώντας τον εαυτό του,θεωρώντας την ηθικό,μάλιστα,χρέος,συμμετέχει σπιρτουόζικα σε όλες ανεξαιρέτως και ανελλιπώς τις κοινωνικές εκδηλώσεις,με ένα λόγο.Το μόνο που δεν κάνει,το μόνο που του λείπει,το μόνο που δεν εμπεδώνει σχεδόν ποτέ του μα ποτέ του,είναι ότι δεν είναι αυτός ο εαυτός του,πως προσποιείται,αρνούμενος τη θλιβερή κατάστασή του,αναπληρώνοντας με τις χαρές και απολαύσεις και ηδονές του κόσμου αυτού τα πολλαπλά κενά του.Του περιττεύει η ευφυία,του περισσεύει η υπεραφθονία και,κακεντρεχής όπως είναι,καταφεύγει στο φθόνο ως την υστάτη λύση της σωτηρίας του για να αποδείξει,να καταδείξει την ανθρώπινη αξία και τιμή του όσο και προσωπικότητα.
Όσο και ενόσω τα πανεπιστήμια παραμένουν ιδρύματα και άσυλα ανιάτων και ανιάτων παθήσεων όσο και βαθμοθηρικά-εξεταστικά κέντρα,άλλο τόσο το μέλλον γίνεται και θα γίνεται οριστικά και αμετάκλητα,οριστικά και τελεσίδικα,παρελθόν για όλους μας,μικρούς και μεγάλους αυτής της σεπτής χώρας.
Πλήθος οργασμοί μυαλό-τυρί.
Αμφιταλάντευση μεταξύ του κενού,εκμηδένιση της ύπαρξης.
Η παρατηρητικότητα της αμάθειας,το βλέμμα της περιέργειας,η μορφή και μομφή της άγνοιας της ημιμάθειας.
Η φαυλότητα της μεγαλομανίας,η αστειότητα της αρχομανίας,η προδοσία της σπουδαιοφάνειας.
Σπινθηροβόλο,ευθύβολο πάθος λογισμός βραδύς,βραδυφλεγής,βραδύκαυστος.
Ποίηση γεμάτη λέξεις και λέξεις γεμάτες Ποίηση.
Σπαράγματα σοφίας,ρανίδες αίματος.
Επίπονη ησυχία και εύπεπτη θορύβηση όσο και εγγενής θόρυβος.
Γραμμική πορεία φαύλου κύκλου η ζωή.
Εξατομίκευση της τυπικότητας και τυπολατρία της μετριότητας.
Παρεμβατισμός του μιθριδατισμού και εκλέπτυνση της εκτράχυνσης.
Πυκνογραμμένοι έρωτες αστέργιωτοι,απατηλές ελπίδες της στιγμής.
Ζωή κορακιού και λύκου,βλέμμα σκύλου και λαγού,πρόσωπο γουρουνιού και φιδιού.
Η αφάνεια της θεοφάνειας και η προφάνεια της (αυτο)προβολής.
Έγνοια ν'αμφιβάλλης,μέριμνα ν'αμφισβητής.
Αμφιβάλλω για εκείνα που έχεις αλλά δεν κάνω καθόλου το ίδιο για εκείνα που είσαι.
Αν δεν προτρέξεις,δεν προφτάνεις και,αν δεν προνοήσεις,δεν είσαι αλλά μόνον έχεις για να έχεις και να λες ότι έχεις.
Από τότε που ανακάλυψα τον κόσμο,ξέχασα ολότελα τον εαυτό μου.Από τότε που γνώρισα τον εαυτό μου,αδιαφόρησα πλήρως για τον κόσμο.
Πολυμορφία χαρακτήρων επιφάνειας,δυστυχία ζωής ύλης.
Πολλαπλότητα συναγελασμών,κενότητα βίου.
Αντιστροφές
Πάθος για ζωή και ζωή του πάθους.
Κέντρο της ζωής και ζωή του κέντρου.
Η νευρικότητα της φλυαρίας και η φλυαρία της νευρικότητας.
Η μωρότητα της διασημότητας και η διασημότητα της μωρότητας.
Τα κριτήρια της απώλειας και η απώλεια των κριτηρίων.
Η εικόνα του σύμπαντος και το σύμπαν της εικόνας.
Η ζωή της εξέλιξης και η εξέλιξη της ζωής.
Εργάζομαι για να ζω και ζω για να εργάζομαι.
Η τέχνη της φύσης και η φύση της τέχνης.
Η εκλα'ί'κευση της παρεπιστήμης και η παρεπιστήμη της εκλα'ί'κευσης.
Η υποκρισία της ανοησίας και η ανοησία της υποκρισίας.
Η εκκεντρικότητα της ανοησίας και η ανοησία της εκκεντρικότητας.
Η σοφία των κριτηρίων και τα κριτήρια της σοφίας.
Η εγκυρότητα της εφαρμοσιμότητας και η εφαρμοσιμότητα της εγκυρότητας.
Ο αντίλογος του αντιπραγματισμού και ο αντιπραγματισμός του αντιλόγου.
Το νόημα της εμπειρίας και η εμπειρία του νοήματος.
Περί βλακός ο λόγος
Ο βλάκας,όταν δε μπορεί να αποδείξει την ταυτότητά του,κάνει το χαζό,πιστεύοντας πως είναι έξυπνος και κάνει το καλό.
Η ετοιμολογία του βλάκα βρίσκεται αποκλειστικά στο γνωστικό,επιστημονικό του αντικείμενο.
Ο βλάκας,προκειμένου να βρει κάτι να πει,προβάλλει επιτακτικά την ανεπάρκειά του στον άλλο.
Ευτυχία για το βλάκα είναι η απόδοση ευθυνών σε όλους τους άλλους εκτός του εαυτού του.
Ο βλάκας δεν έχει φρένο στην απερισκεψία του.Θα κάνει τα πάντα προκειμένου να κατοχυρώσει από κάθε άποψη την αξία του και τη βασική του θέση πως είναι ο εξυπνότερος του κόσμου.
Κύρια πηγή του βλάκα είναι η βεβαιότητα και αυτασφάλισή του πως είναι η αυθεντία επί παντός επιστητού,κλάδου και τομέα.
Ο βλάκας,από τρομακτική ανεπάρκεια και στέρηση,προσπαθεί να φτιάξει τη ζωή του.Διαβάζει εφημερίδα,αγωνιά για το αύριό του,αθλείται συχνά,εργάζεται ακαταπόνητα και σκληρά,δικαιώνοντας και ικανοποιώντας τον εαυτό του,θεωρώντας την ηθικό,μάλιστα,χρέος,συμμετέχει σπιρτουόζικα σε όλες ανεξαιρέτως και ανελλιπώς τις κοινωνικές εκδηλώσεις,με ένα λόγο.Το μόνο που δεν κάνει,το μόνο που του λείπει,το μόνο που δεν εμπεδώνει σχεδόν ποτέ του μα ποτέ του,είναι ότι δεν είναι αυτός ο εαυτός του,πως προσποιείται,αρνούμενος τη θλιβερή κατάστασή του,αναπληρώνοντας με τις χαρές και απολαύσεις και ηδονές του κόσμου αυτού τα πολλαπλά κενά του.Του περιττεύει η ευφυία,του περισσεύει η υπεραφθονία και,κακεντρεχής όπως είναι,καταφεύγει στο φθόνο ως την υστάτη λύση της σωτηρίας του για να αποδείξει,να καταδείξει την ανθρώπινη αξία και τιμή του όσο και προσωπικότητα.
Όσο και ενόσω τα πανεπιστήμια παραμένουν ιδρύματα και άσυλα ανιάτων και ανιάτων παθήσεων όσο και βαθμοθηρικά-εξεταστικά κέντρα,άλλο τόσο το μέλλον γίνεται και θα γίνεται οριστικά και αμετάκλητα,οριστικά και τελεσίδικα,παρελθόν για όλους μας,μικρούς και μεγάλους αυτής της σεπτής χώρας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου